مطالعه مقدماتی برخی ویژگی های تولیدمثلی دو گونه بارناکل بین جزرومدی amphibalanus amphitrite و microeuraphia permitini در سواحل بندرعباس، خلیج فارس

بارناکل های جنس microeuraphia (خانواده chthamalidae) با 8 گونه شناخته شده تنوع قابل توجهی را در آب های ساحلی نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری به خود اختصاص می دهند، اما با این حال اطلاعات اندکی از زیست شناسی آنها موجود می باشد. همچنین بارناکل amphibalanus amphitrite به عنوان یک گونه مهم مزاحم در سازه های ساخته شده در نواحی ساحلی نقاط مختلف جهان شناخته می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی الگوی زادآوری سالیانه دو گونه بارناکل رایج ناحیه بین جذرومدی خلیج فارس به نام های a. amphitrite و m. permitini در فواصل 15 روز یکبار به مدت یک سال (از مرداد ماه 90 تا تیر ماه 91) در سه زیستگاه موج خور، پناهگاهی و حرا انجام شد. به علاوه تاثیرات دما و تراکم غذایی بر روی رشد و پوست اندازی گونه m. permitini در یک بازه 28 روزه در دماهای 20، 25 و 30 درجه سیلسیوس و تراکم های غذایی 6، 12 و 25 آرتمیا به ازای هر فرد مورد بررسی قرارگرفت. برای گونه m. permitini بیشترین درصد باروری 99% بوده که در ماه اردیبهشت در سایت حرا و کمترین درصد باروری صفر بوده که در اول اردیبهشت، آبان ماه، وسط آذر، وسط دی، بهمن ماه، وسط اسفند ماه مشاهده شد. همچنین برای گونه a. amphitrite بیشترین درصد باروری 94% بوده که در وسط خرداد در سایت موج خور و کمترین درصد صفر بوده که در اول شهریور در سایت پناهگاهی مشاهده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد درصد زادآوری در ماه های مختلف متفاوت بوده و بیشترین درصد باروری در ماه های گرم سال مشاهده شدند. میزان باروری سالیانه در هر دو گونه در محیط حرا بیشتر از دو محیط دیگر و همچنین در محیط موج خور بیشتر از پناهگاهی بود. میانگین طول روستروکارینال برای گونه m. permitini در سه سایت حرا، موج خور و پناهگاهی به ترتیب برابر با 1/5، 7/5 و 6/4 میلی متر و برای گونه a. amphitirte به ترتیب برابر با 3/7، 2/6 و 4/7 میلی متر بود. میانگین اندازه در گونه a. amphitrite در سایت های پناهگاهی و حرا بیشتر ازسایت موج خور بود و در گونه m. permitini در محیط موج خور بیشتر از دو محیط دیگر بود. بین اندازه صدف و میزان باروری در هر دو گونه رابطه مثبت و محکمی وجود دارد (برای گونه a. amphitrite: r2 = 0.92 و برای گونه m. permitini: r2= 0.84). همچنین نتایج حاصل از پرورش نمونه های گونه m. permitini در آزمایشگاه نشان دادکه دما و تراکم غذایی در کنار هم به طور معنی داری باعث افزایش رشد و پوست-اندازی می شوند و در این میان اثر تراکم غذایی از دما بیشتر است.